Toon van Gelder wilde eigenlijk naar de kunstopleiding in Utrecht, maar doordat hij op zijn zeventiende plotseling vader werd, liep het anders. Hij ging aan de slag in de fabriek van zijn vader, waar hij kozijnen begon te maken en verkopen. Vervolgens werd hij commercieel manager en belandde uiteindelijk in het noorden van het land als commercieel directeur. Ondertussen begon hij in het achterhuis teken- en schildergroepen voor kinderen. Dit vond hij zo leuk, dat hij ook met volwassenen aan de slag ging. Hij organiseerde bedrijfsuitjes, personeelsfeestjes, en projecten op scholen. Uiteindelijk heeft hij de knoop doorgehakt en koos hij de kant van de kunst. Hij wil mensen het schilderen laten ervaren.

workshops vormen nu ongeveer tachtig procent van zijn werk. Hij geniet ervan om mensen die nog nooit geschilderd hebben met iets moois naar huis te laten gaan. Hij voelt zich voornamelijk een teamcoach, waarvoor hij ook een certificaat heeft behaald, maar hij maakt ook eigen werk. Abstract, dat is de richting waarin hij werkt. Van tevoren weet hij meestal niet welke kant het opgaat. Vroeger liet hij een met verf gevuld ei op het doek vallen en vertrok hij vanuit de vlek en de spetters. Voor hem is zowel het proces van het schilderen van belang als de kleurenmix. Hij geeft graag gemoedstoestanden weer en probeert steeds een gevoel uit te drukken in een beeld, uitsluitend in acrylverf. Waarom juist acryl? Hij is te ongeduldig voor de lange droogtijden van olieverf. Wanneer hij een schilderij net klaar heeft, gaat hij er rustig bij zitten kijken, met een glaasje wijn erbij natuurlijk. Dan vraagt hij zich af: “Kan het misschien nog iets beter, of kan ik hier trots op zijn?” Het gebeurt ook wel dat hij een doek helemaal overschildert als hij niet tevreden is.

Toon exposeert af en toe, ook wel in combinatie met de schilderijen van zijn vrouw. Enkele doeken, waarop grote puzzelstukken zijn afgebeeld, staan voor de verschillende dingen in het leven die in elkaar grijpen; meestal zijn dat emoties. Een opvallend schilderij van een soort fantasiedier doet denken aan de werken van Corneille. “Ja, zijn werken boeien me, kleurrijk en vrolijk,” zegt hij.